Afscheid Erry en Kosja
14 jaar geleden hadden we in de Langszij een rubriek: ‘Het lijntje doorgeven….’
Daar stond in nr. 2 van het jaar 2011 een stukje geschreven door Erry en Kosja. Het begon met: ‘Dit hadden wij (Erry en Kosja dus) 21 jaar geleden niet kunnen bedenken toen wij op jachthaven de Knar kwamen met onze eerste boot, de Jackeroo. Dit betekent: onervaren kolonist.
Dat jullie onervaren waren v.w.b. het havenmeester en juf zijn klopte als een bus. Wel was het zo dat jij, Erry, voor de vereniging al vrijwilligerswerk deed. In dezelfde Langszij stond ook een zwart/wit foto met Erry en Jurjen ten Hove in de werkplaats. Kosja stond afgebeeld met een foto waar als bijschrift stond: ‘Kosja incognito maar toch herkend’. In dit stukje bedankten Erry en Kosja het vertrekkende havenmeesters echtpaar Willem en Lyda, voor de leuke inwerktijd en het achterlaten van een schone, verzorgde haven. Verder werd iedereen bedankt voor alle leuke reacties en felicitaties. We praten hier natuurlijk over de oude jachthaven de Knar.
In die periode was het bestuur al 15 jaar in overleg met de Gemeente Harderwijk over de verplaatsing en bouw van de nieuwe jachthaven. Erry kent dus onze nieuwe jachthaven de Knar. In de periode van de bouw was het wel eens moeilijk om de oude haven in de lucht te houden. Dit had mede te maken met het feit dat op enig moment er al een bepaald gedeelte van de oude haven gesloopt was om te kunnen beginnen met de nieuwe haven. We hadden ligplaatsen aan een noodsteiger die alleen met een pontje te bereiken was. Nog later hadden we ligplaatsen in de nieuwe haven en in de oude haven. De vlag kon uit toen eind 2015 de eigendom overdracht plaatsvond. Officieel werd de haven geopend in 2016 tevens het jubileum van de 85 ste verjaardag van Flevo.
Erry en Kosja woonden op de oude haven in een prima eengezinswoning, eigendom van en gebouwd door de vereniging zelf, op de nieuwe haven moest ook voor een woning gezorgd worden. Deze woning werd in het kader van efficiency gesitueerd in één van de twee gebouwen. In dit geval op de eerste verdieping boven het havenkantoor met uitzicht over de haven en het Wolderwijd.
V.w.b. het werk veranderde er niet echt veel. Zo’n nieuwe haven behoefde zeker in de eerste jaren weinig onderhoud. Alle tijd dus om ‘gebreken’ die er ook aan het licht kwamen aan te pakken. Daarnaast werd er toch wat verder gebouwd in de vorm van het botel. Een overdekte afmeerplaats voor de verenigingsboten die in het water bleven liggen. En er kwam ook nog een fietsenhok, waarvoor een aantal vrijwilligers zagen, hamers en spijkers ter hand namen. Kosja verzorgde de schoonmaak van het sanitair. Daar hebben wij als Flevo altijd geluk mee gehad. Zowel met de vrouw van onze eerste havenmeester Gerrit Meijer, als later met de vrouw van Willem Wolff, Lyda Meijer. Kosja hield en houdt van een schone toilet/douche gelegenheid. Je kon er, zeker als er net was schoongemaakt, van de grond eten. Het feit dat zijzelf een boot hebben en andere havens bezoeken heeft daar zeker aan bijgedragen. Wat jezelf belangrijk vindt, wil je zeker aan de passant in jouw eigen haven bieden. Kosja ging eerder met pensioen dan Erry. Toen bleek hoe Flevo verwend was met deze dames. Je had er geen omkijken naar. Dat is nu zeker wel anders met het professionele bedrijf dat noodgedwongen ingehuurd moet worden. Ook achter de schermen assisteerde Kosja, Erry. Ze hield een stukje havenadministratie bij, zorgde dat het wasgoed uit de Kop van de Knar weer schoon in de kast kwam en vast nog meer zaken die nu niet direct in beeld komen.
Het verplicht moeten wonen op de haven heeft een aantal voordelen maar zeker ook een aantal nadelen. Je kunt na je werkdag niet zeggen: deur achter je dicht en tot morgen. Je bent weliswaar niet 24/7 in dienst, maar in geval van calamiteiten moet je er staan. Dit is bij Erry en Kosja nooit een probleem geweest. Maar uiteindelijk woon je natuurlijk wel achter een hek, ondanks dat de sleutel aan jouw kant zit. Een van de weinige keren dat er qua gezondheid iets mis was met Erry, was toen hij in de winterperiode en nog wel in zijn eigen opgebouwde tijd voor tijd, dacht dat je de trap naar beneden ook als glijbaan kon gebruiken. Je bent dan wel snel beneden maar het bleek niet zo’n goed idee. De achterkant van zijn lijf had alle kleuren van de regenboog. Gelukkig geen botbreuken. Erry en Kosja houden hun conditie op peil door alles per fiets te doen. Zij bezitten geen rijbewijs en dus ook geen auto. Hun vakanties brengen zij op de boot door. Helaas hebben ze daar nogal eens pech mee en we wensen ze toe dat het einde daarvan in zicht is, van de pech dus. Inmiddels zijn er nogal wat onderdelen vernieuwd dus mag je hopen dat zij nu ten volle kunnen gaan genieten van hun boot en hun pensioen. Er is nog wel een woonprobleem. Waar vind je een woning die je van je AOW en een pensioentje kunt betalen en die überhaupt te vinden is.
Er wordt nogal eens door de leden gemopperd dat Erry wat star is. Je kunt dit ook vertalen met dat hij rechtlijnig is, zoals onze eerste havenmeester Gerrit Meijer. Maar we vergeten wel heel makkelijk dat met een vereniging als Flevo met ruim 700 leden je ieder lid op dezelfde manier moet behandelen. Een flesje wijn of een biertje helpt dan echt niet. Opvallend zijn de reacties van de passanten die onze haven in het zomerseizoen bezoeken. Veel watersporters die ieder jaar weer terug komen en bij het inleveren van de passantenpas Erry complimenteren. Voor onze eigen leden kan er soms een uitzondering gemaakt worden, maar dit moet altijd overlegd worden met de havencommissaris. Dat is de direct verantwoordelijke binnen het bestuur en de ‘baas’ van de havenmeester. Per saldo kunnen wij zeggen dat we aan Erry een goede havenmeester hebben gehad. Ook de manier waarop hij onze nieuwe havenmeester Yuri inwerkt verdient een pluim.
Als leden en bestuur laten we Erry en Kosja natuurlijk niet met lege handen vertrekken. Een nieuwe boot zit er helaas niet in, en een levenslange gratis ligplaats ook niet. Wat het wel is hebben jullie al ontvangen uit handen van de voorzitter. Het lijkt ons een mooie afsluiting van een werkzaam leven en wensen jullie beiden nog heel veel mooie jaren toe in goede gezondheid met jullie zonen en kleinkinderen.
Antje Meijer-Brouwer